środa, 31 października 2012

Księżyc jest coraz mniejszy


Naukowcy z NASA ogłosili ostatnie wyniki swoich badań wywołując tym falę sensacji na świecie. Odkryli, że przez ostatnie 800 milionów lat Księżyc ulegał kurczeniu, jego promień zmniejszył się przez ten czas ok. 100 metrów.

- Księżyc jest mniejszy niż był kiedyś - co więcej, nadal będzie się kurczyć - tak wypowiada się Tom Watters jeden z naukowców, którzy badają ten ewenement.

Tajemnice Księżyca odkryto dzięki zdjęciom jego powierzchni, gdy szukano na niej śladów lodu. Według badaczy kurczenie Księżyca występuje przez spadek temperatury.

wtorek, 30 października 2012

NIEBIESKI KSIĘŻYC


31 sierpnia tego roku była niepowtarzalna okazja, żeby zobaczyć niebieski Księżyc. Kolejna taka szansa dopiero w 2015 r. Sprawdźcie, kiedy warto w tym tygodniu obserwować niebo.

Niebieski księżyc to określenie dla drugiej pełni w miesiącu. W tym roku takie zdarzenie przypadło 31 sierpnia. O godzinie 14:58 czasu polskiego nasz satelita osiągnęła pełną fazę.
Przypominamy, że poprzednia pełnia miała miejsce pierwszego dnia miesiąca.
Czemu księżyc będzie niebieski?
Nazwa drugiej pełni miesiąca "niebieski Księżyc" niestety nie pochodzi od barwy satelity. Pełnia ostatniej nocy sierpnia wyglądała jak każda inna. Termin pojawił się w pierwszej połowie XX wieku i sugerował, że niebiańskie zjawisko jest niezwykle rzadkie. Z czasem każdą drugą pełnię miesiąca zaczęto określać tę nazwą.
Rzadkie niebieskie księżyce?
Tak naprawdę dwie pełnie w miesiącu do rzadkich nie należą. Niebieskie Księżyce zdarzają się średnio raz na 2,7 lat, a czasami znacznie częściej. W 1999 r. takie zjawisko wystąpiło zarówno w styczniu, jak i w marcu, bez pełni księżyca w lutym.
Skąd dwie pełnie w jednym miesiącu?
Niebieskie Księżyce istnieją, ponieważ ziemskie miesiące kalendarzowe nie są idealnie zsynchronizowane z księżycowymi.
Nasz satelita krąży po orbicie ziemskiej 29,5 dnia. W tym czasie możemy obserwować różne jego fazy. Z kolei wszystkie ziemskie miesiące kalendarzowe, z wyjątkiem lutego, mają 30 lub 31 dni, więc od czasu do czasu zdarzają się dwie pełnie Księżyca w jednym miesiącu.

poniedziałek, 29 października 2012

O KSIĘŻYCU

Dzisiaj znowu nie możemy obserwować naszego pięknego satelity, a więc wrzucam ciekawostkę na temat Księżyca , którą znalazłam w internecie . ;)

Coś dla małych sado-naukowców.


Powstało kilka teorii wyjaśniających pochodzenie ziemskiego Księżyca. Najwcześniejsze przypuszczenia zakładały, że oderwał się on od skorupy ziemskiej wskutek sił odśrodkowych, pozostawiając bliznę w postaci ogromnego zagłębienia (którym miał być Ocean Spokojny). Jednak ta koncepcja „rozszczepieniowa” wymagała zbyt dużej początkowej energii obrotu, toteż pojawiła się hipoteza zakładająca, że Księżyc powstał niezależnie od Ziemi i został przez nią tylko przechwycony. Również ona nie zdobyła uznania w świecie nauki, ponieważ warunki wymagane do spełnienia jej założeń (na przykład gruba warstwa atmosfery, zdolna rozproszyć energię Księżyca) były niemożliwe do spełnienia. Teoria "koformacji" zakładała natomiast, że Ziemia i Księżyc powstały równocześnie z tego samego dysku akrecyjnego. Według jej twórców, Księżyc uformował się z materiału otaczającego proto-Ziemię w taki sam sposób, jak planety z pierwotnego dysku wokółsłonecznego. Nie wyjaśnia ona jednak obecności na Księżycu żelaza w postaci metalicznej. Również żadna z tych hipotez nie wyjaśnia wysokiej wartości momentu pędu układu Ziemia-Księżyc. Obecnie najpopularniejszą teorią tłumaczącą powstanie ziemskiego satelity jest teoria wielkiego zderzenia. Zakłada ona, że zderzenie proto-Ziemi z ciałem wielkości Marsa wyzwoliłoby ilość energii wystarczającą do wyrzucenia dostatecznej ilości materii na orbitę okołoziemską; z materii tej następnie miał uformować się Księżyc. Nierozstrzygnięte zagadnienia tej teorii dotyczą przede wszystkim ustalenia względnych rozmiarów Ziemi i ciała, z którym nastąpiła kolizja, a także tego, jaka ilość materiału pochodzącego z Ziemi i owego ciała utworzyła Księżyc. Według obecnych danych, ziemski satelita powstał 4,527 ± 0,01 miliarda lat temu, to jest około 30-50 milionów lat po uformowaniu się Układu Słonecznego.

Czyżby?

Księżyc z każdym rokiem oddala się od ziemi o 4 cm rocznie, 1 metr co 25 lat. Wykonajmy proste obliczenie pomijając początkową siłę pędu księżyca w momencie katastrofy, tak jakby jej nie było, jakby oderwał się od niej z taką samą prędkością z jaką oddala się teraz...

Księżyc znajduję się aktualnie ok 384 403 km od ziemi.

1000 m x 25 lat = 1 km na 25000 lat

384403km x 25000L = 9610075000L = 9.6 mld lat temu

Niektóre źródła podają 2 cm, uwzględnijmy ten fakt i teraz podzielmy to na pół, ile nam wyjdzie? 4,8 mld lat!

W obliczeniach nie brano pod uwagę zderzenia z innym ciałem i siły początkowej rozwarcia ciał, wniosek? W ziemię nic nie uderzyło, księżyc powstał w tym samym czasie co ziemia! Tylko jak? Wygląda to tak jakby zostało zaprojektowane...

- Patrząc przez pryzmat zwykłego ziemianina czapa księżyca idealnie pokrywa się co do centymetra ze słońcem, dziwny i wielce zagadkowy zbieg okoliczności.

- Zgodnie z obowiązującymi prawami Księżyca nie powinno go tam być, ponieważ kiedy planeta posiada satelity, są one znacznie od niej mniejsze, w stosunku do ziemi powinien mieć ok. 50-500 km, a nie 3476 km.

- Księżyc jest ciągle zwrócony w stronę Ziemi tą samą stroną. Powód; Księżyc obraca się wokół własnej osi . Ruch obrotowy ma ten sam okres co ruch obiegowy wokół Ziemi, to jest 27 322 dni. Jest to jedyny tak przypadek w naszym układzie słonecznym.

- Księżyc ma zbyt idealną orbitę, by mogła być naturalna, żadna planeta nie ma tak idealnie ułożonego księżyca z perfekcyjnym kursem i prędkością. 



niedziela, 28 października 2012

MOONKAM



Rusza projekt MOONKAM czyli z kamerą na Księżyc. Wszyscy chętni do zapoznania się z tym przedsięwzięciem niech wejdą na podaną powyżej stronę i się zarejestrują.
Projekt, w którym możesz otrzymać zdjęcie Księżyca z bliska. Warto? Spróbuj!


Wymagana znajomość języka angielskiego, ale powinniście sobie poradzić z pomocą słownika ;)

piątek, 26 października 2012

ZAĆMIENIE KSIĘŻYCA

Zaćmienie zachodzi, gdy Ziemia znajduje się między Słońcem a Księżycem będącym w pełni i Księżyc (naturalny satelita Ziemi) "wejdzie" w stożek cienia Ziemi.

Dla wyjaśnienia pojęcia zaćmienia całkowitego i częściowego Księżyca konieczne jest zrozumienie pojęć: "stożek cienia całkowitego" i "stożek półcienia".
Stożek cienia całkowitego to miejsce geometryczne tych punktów znajdujących się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce, z których Słońce jest całkowicie niewidoczne.

Stożek półcienia
to miejsce geometryczne tych punktów, z których tylko część Słońca jest widoczna, a część zasłonięta przez Ziemię.

Układ ciał niebieskich w czasie zaćmienia Księżyca.
Legenda: A - Słońce; B - Ziemia; C - Księżyc;
D - Stożek półcienia; E - Stożek cienia całkowitego

Jeżeli Księżyc krążąc dookoła Ziemi przejdzie cały przez stożek cienia całkowitego Ziemi, to promienie słoneczne przez pewien czas w ogóle nie dochodzą bezpośrednio do jego powierzchni. Cała powierzchnia Księżyca jest wtedy ciemna i jest to całkowite zaćmienie Księżyca. Jeżeli tylko część Księżyca przesunie się przez stożek cienia całkowitego Ziemi, następuje zaćmienie częściowe.

Jeżeli Księżyc przesunie się tylko przez stożek półcienia Ziemi, nazywamy to zaćmieniem półcieniowym.

Czas trwania całkowitego zaćmienia Księżyca jest różny - maksymalnie 1 godzina i 40 minut. Obliczono, że między 1207 rokiem p.n.e., a 2162 rokiem naszej ery, czyli w okresie 3369 lat, wypadnie 8000 zaćmień Słońca i 5200 zaćmień Księżyca. Zatem średnio na 3 zaćmienia Słońca przypadają 2 zaćmienia Księżyca. Ludzie często sądzą, że zaćmienia Słońca obserwuje się rzadziej niż zaćmienia Księżyca, co jest nieprawdą. W ciągu roku zdarzają się co najmniej dwa zaćmienia Słońca, a w sprzyjających warunkach cztery. Natomiast rocznie mogą wystąpić tylko trzy zaćmienia Księżyca, ale może być też tak, że w danym roku nie zdarzy się ani jedno (nawet częściowe). Jednak dla danego miejsca obserwacji zaćmienia Księżyca widoczne są częściej niż zaćmienia Słońca. Powodem jest fakt, że to ostatnie zjawisko jest widoczne tylko w pasie węższym od 300 km dla zaćmień całkowitych. Natomiast zaćmienie Księżyca widać wszędzie tam, gdzie Księżyc znajduje się nad horyzontem.

Przedostatnie zaćmienie Księżyca było widoczne w Polsce 21 grudnia 2010 roku, jednak można było obserwować jedynie początek zjawiska (Księżyc zaszedł w czasie jego trwania). Ostatnie całkowite zaćmienie Księżyca nastąpiło w dniu 15 czerwca 2011. Początek zjawiska nie był widoczny, gdyż wystąpił on przed wschodem Księżyca. W przeważającej części kraju dzięki dobrej pogodzie widoczność była znakomita. Następne całkowite zaćmienie widoczne w całości będzie widoczne w Polsce 28 września 2015 roku.

(wpis dodany automatycznie, powód: wycieczka klasowa)

poniedziałek, 15 października 2012



KSIĘŻYC W NOWIU



Obszar Księżyca zwrócony do Ziemi jest nieoświetlony (Księżyc znajduje się między Słońcem a Ziemią- w tej pozycji cała strona Księżyca widoczna z Ziemi jest w cieniu, wobec czego Księżyc nie jest widoczny gołym okiem).

niedziela, 14 października 2012

Informacje ogólne o projekcie

PROJEKT EDUKACYJNY Z ASTRONOMII
Tytuł:
POZNAĆ KSIĘŻYC

Bałos Katarzyna, Gibas Anna, Marszałek Marta,
Sacha Filip, Stanaszek Dominik




Cele obserwacji:
udowodnienie, że Księżyc porusza się po pewnej orbicie, obserwując kolejne jego "fazy"


Plan pracy:
A) Przez okres trwania całego projektu:
  • obserwacja księżyca 5 razy w tygodniu przez cykl trwania projektu od października do lutego
  • obserwacja stopnia zacienienia powierzchni naszego naturalnego satelity
  • zebranie i uporządkowanie zaobserwowanych informacji i porównanie ich
    z harmonogramem pracy Księżyca

B) W miesiącach:
a) październik
      • utworzenie bloga i zamieszczenie w nim planu pracy, tematu, informacji o obserwujących (umieszczanie na nim wyników obserwacji do końca trwania projektu)
      • opisanie teorii dotyczącej Księżyca, jego faz i sposobów jego obserwacji
b) listopad, grudzień, styczeń, luty
      • obserwacja księżyca
      • umieszczanie wyników obserwacji na blogu
c) marzec
      • budowa modelu przestrzennego Księżyca
      • zebranie i interpretacja wyników obserwacji z całego okresu trwania projektu
      • przedstawienie wyników pracy



Harmonogram obserwacji: 
 



przedziały czasowe
Bałos Katarzyna 15.10 - 21.10 19.11 - 25.11 24.12 - 30.12 28.01 - 03.02
Gibas Anna 22.10 - 28.10 26.11-2.12 31.12 - 06.01 04.02 - 10.02
Marszałek Marta 29.10 - 04.11 3.12 – 09.12 07.01 - 13.01 11.02 - 17.02
Sacha Filip 05.11 – 11.11 10.12 – 16.12 14.01 - 20.01 18.02 – 24.02
Stanaszek Dominik 12.11 - 18.11 17.12 - 23.12 21.01 - 27.01 25.02-28.02


Sposób prezentacji:
a) dziennik obserwacji
b) tabele i wykresy
c) model przestrzenny
d) prezentacja multimedialna